กีฬาประเภทใด ก็ย่อมเป็นจุดเริ่มต้น หรือเรียกง่ายๆ ว่า “แก่นแท้ของเกม” เพื่อการฝึกฝนกีฬานั้นๆ
สนุ๊กเกอร์เป็นหนึ่งในเกมในห้องนั่งเล่นที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในโลก รูปแบบของบิลเลียดเล่นบนโต๊ะสักหลาดที่มีกระเป๋าหกช่องเรียงกัน เป้าหมายของเกมคือการจมกลุ่มของลูกบอลสีตามลำดับที่ถูกต้องโดยใช้ไม้คิวบาง ๆ สนุ๊กเกอร์ต้องการความแม่นยำและสมาธิอย่างมากและความซับซ้อนของกฎทำให้เชี่ยวชาญได้ยากกว่าบิลเลียดรูปแบบอื่น ๆ เช่นพูล อย่างไรก็ตามเมื่อคุณได้รับมันแล้วสนุ๊กเกอร์ก็เล่นได้เหมือนกับเกมบิลเลียดอื่น ๆ
และเป็นวิธีที่สนุกในการท้าทายความรู้สึกของการรับรู้และการควบคุมเชิงพื้นที่ของคุณ ผู้เล่นจะใช้ไม้คิวแทงลูกสีขาวเท่านั้น ให้กลิ้งไปกระทบลูกสีให้ลงหลุมจึงจะได้คะแนน และได้เล่นต่อไปจนกว่าผู้เล่นจะไม่สามารถทำให้ลูกสีลงหลุมได้ จึงจะเปลี่ยนให้ผู้เล่นอีกคนได้เล่นบ้าง โดยมีข้อบังคับในลำดับการเล่นลูกสีต่างๆ ดังนี้ เริ่มเล่นจากลูกสีแดงก่อน หากทำลูกสีแดงลงหลุม จึงจะมีสิทธิ์เล่นลูกสีอื่นๆ สีใดก็ได้ตามแต่ผู้เล่นจะเลือก หากเล่นลูกสีอื่นลงหลุมอีก ก็กลับมาเล่นลูกสีแดงอีกครั้ง หากสำเร็จอีก ก็เล่นลูกสีอื่นอีกครั้ง (เมื่อลูกสีลงหลุม กรรมการจะนำกลับมาตั้งใหม่ที่จุดของลูกนั้น ยกเว้นลูกสีแดงที่จะไม่นำกลับมาตั้งใหม่) เป็นอย่างนี้สลับกันไปเรื่อยๆ จนลูกสีแดงลงหลุมหมดทั้ง 15 ลูก จึงเล่นลูกสีอื่นตามลำดับดังนี้
เหลือง เขียว น้ำตาล น้ำเงิน ชมพู และ ดำ เป็นลูกสุดท้าย (ในช่วงนี้ลูกสีจะไม่นำกลับมาตั้งใหม่ที่จุดอีกแล้ว) เมื่อลูกสีลงหลุมหมดทุกลูก ก็จะนับคะแนนรวมของแต่ละฝ่าย ฝ่ายที่ได้คะแนนมากกว่าจะเป็นฝ่ายชนะในเกมนั้น คะแนนในแต่ละลูก ลูกสีแต่ละลูกจะมีคะแนนเมื่อทำลงหลุมได้ ดังนี้
สีแดง = 1 คะแนน
สีเหลือง = 2 คะแนน
สีเขียว = 3 คะแนน
สีน้ำตาล = 4 คะแนน
สีน้ำเงิน = 5 คะแนน
สีชมพู = 6 คะแนน
สีดำ = 7 คะแนน
การเสียคะแนน ผู้เล่นอาจโดนปรับเสียแต้มได้ในบางกรณี เช่น ทำให้ลูกขาวลงหลุม แทงลูกขาวแล้วไม่กระทบลูกสีตามที่กติกากำหนด โดยพื้นฐานของเกมสนุ๊กเกอร์ กล่าวคือ หลายอย่างที่สำคัญมาก สามารถจำแนกคร่าวๆ ได้ดังนี้
ท่ายืนต้องมีท่ายืนที่ถูกต้อง เพราะมันจะช่วยให้เราเข้าแถวได้อย่างมีประสิทธิภาพและประสิทธิผล ท่ายืนมีหลายรูปแบบ ท่าทางที่ดีควรเหมาะสมกับขนาด รูปร่าง และร่างกายของผู้เล่น นี่คือท่ายืนที่สะดวกสบายที่สุด แต่ยังต้องการความมั่นคงด้วย ส่งคิว ควรส่งคิวโดยตรงและราบรื่น ไม่ควรปล่อยให้คิวล้มเหลวเพราะอาจทำให้เกิดข้อผิดพลาดได้ มีองค์ประกอบหลักสี่ประการในการส่งคิว
1. “มือจับด้ามไม้คิว” ต้องมีขนาดที่เหมาะสม ไม่แน่นและหลวมเกินไป และต้องมีเคล็ดลับในการจัดการคิวอย่างง่ายดายและถูกต้องในสถานการณ์ต่างๆ
2. “เรานม” ทุกครั้งที่ปล่อยคิวเพื่อตีลูกบอลสีขาว มันควรจะเปิดออกเพื่อให้คิวเกาะติดกับร่างกาย และถูหรือถูที่หน้าอก เพื่อให้เราถ่ายทอดเส้นได้ตรงไปตรงมายิ่งขึ้น
3. “คาง” ปลายไม้คิวควรอยู่ใกล้คางมากที่สุด เพื่อให้เราสามารถโค้งงอได้เพื่อให้เห็นสี่เหลี่ยมจัตุรัสได้ชัดเจนและแม่นยำ
4. “แฮนด์บริดจ์” ต้องมีแฮนด์บริดจ์ให้ตรงกับคิวปล่อยด้วยวิธีนี้
